Fransız post-empresyonistlerinden Paul Cézanne çarpıcı konuları ele aldığı ilk dönem yapıtlarında güçlü ve genellikle koyu renkler kullanır. İzlenimcilerle tanışmasının ardından parlak renklere yönelir. Son kompozisyonlarında öne çıkan temel etken ise renk olur. Doğanın temel geometrik düzenini derinlemesine analiz ederek yüzeysellikleri resminden çıkarır. Geniş boya lekeleri kullanmaya başlar. Bu tabakalar daha büyük ve daha soyut bir hal alır. Geç dönem manzara ve figür çalışmalarında bu tercihleri gözlemlenebilir. Bu radikal yaklaşım kompozisyon bağlamında Kübistleri de etkiler.
“Kırmızı Yelekli Çocuk”, “Bayan Cézanne’ın Portresi” ve “Bahçıvan Vallier'nin Portresi” resimlerinden örnekler ile çalışmalarındaki detaylar, renk geçişleri ve fırça darbeleri;
Tuval üzerine yağlı boya, 89.5 x 72.4 cm, National Gallery of Art, Washington, ABD.
Tuval üstüne yağlı boya, 61.9 x 51.1 cm, Museum of Art, Philadelphia, ABD.
Tuval üzerine yağlı boya, 107.4 x 74.5 cm, National Gallery of Art, Washington, ABD.